Bilmem yetişeniniz var mı? Battlestar Galactica ilk çıktığında -70lerin sonu 80lerin başı- ben daha çok küçükken, beni ve birçoğunu ekrana çivilemişti. Bu diziyi hiç unutmamıştım. 2004te yeni bölümleri ile karşıma çıktığında çok sevindim. Şimdi, o kadar sene sonra bile ayni heyecanla seyrediyorum. Biraz önce seyrettiğim son bölümünde bir Saylonun söylediklerini sizlerle paylaşmak istedim:
"--Süpernova. Yaradılışın kendisi. Oradaydım. Görmek istemiştim. O anın bir parçası olmak...Evrenin en muhteşem olaylarından birini nasıl algıladım biliyor musun? Kafatasımdaki bu rezil peltemsi göz küreleriyle. Elektromanyetik spektrumun sadece küçücük bir parçasını algılayabilen gözlerle. Sadece havadaki titreşimleri duymak üzere tasarlanmış kulaklarla.
--Biz beşler sizi mümkün olduğunca insan olabilesiniz diye tasarladık.
--İnsan olmak istemiyorum! Gama ışınlarını görebilmek istiyorum.X-ışınlarını duyabilmek istiyorum. Karanlık maddeyi koklayabilmek istiyorum."
1 Reply to "Battlestar Galactica'dan bir diyalog..."
Arif on 16 Şubat 2009 08:54
Saylona hak veriyorum gerçekten. Olabildiğince geniş spektrumun sadece daracık bir alanına bakabilimek büyük şanssızlık; ama bu şanssızlığımızı aşabilmeyi başarmışız; evreni artık spektrumun bir ucundan diğer ucuna her rengiyle gözleyebiliyoruz. Tabi teleskoptan bakıp tüm o muhteşem olayları görmek de harika olurdu..
Saylonun yakarışlarına ben de bişey ekleyim. Görüntü algılama sistemimizin pozlama süresi biraz daha uzun olsaydı da şu bulutsu ve supernovaları okülerden tüm ihtişamıyla görebilseydik :)
Yorum Gönder